2026 değişim yılı olur mu?...
Yeni yıla sayılı günler kaldı. Peki yeni yıl, yenilikler yılı mı olacak yoksa eski yılların bir devamı mı?
Yanlışlara dur mu denilecek yoksa böyle gelmiş böyle gider geleneği devam mı edecek?
Örneğin çocuklarımızı sınav köleleri haline getiren diploma odaklı eğitim sistemine bir çekidüzen mi verilecek yoksa üç maymunu oynamaya devam mı edeceğiz?
Gelin bu konuda hep birlikte sesli olarak düşünelim:
■ 2026’da da lise ve üniversite giriş sınavlarına isteyen her öğrenci girmeli mi yoksa sadece ortaokul ve lisede belirli bir akademik donanımı olan öğrenciler mi girmeli?
■ Üniversitelerde tüm bölümlere sınavla mı girilmeli yoksa baraj sınırlaması sadece kamusal sorumluluğu olan alanlarla mı sınırlı kalmalı?
■ Üniversite sonrasında mezunlar standardize edebilmek için “yeterlilik” sınavı getirilmeli mi yoksa diploması olan herkes o unvanı taşımalı mı?
■ Mülakatın getirilmesi, Öğretmen Akademisi’nin kurulması, eğitim fakültesi mezunları dururken öğretmenlik kapısının herkese açılması ne kadar doğru?
■ Kamusal alanlarda çok önemli konularda karar merciinde olan kişilerin diplomaları ömür boyu mu geçerli olmalı, yoksa dünyadaki gelişmeler çerçevesinde takviye eğitimlerle ve yeterlilik sınavlarıyla gözden geçirilmeli mi? Örneğin pek çok ülkede olduğu gibi bizde de mühendisler yeterliliklerini 5-10 yıllık süreçlerde yenilemeli mi?
■ Üretim, hemen her alanda ülkelerin kalkınmasında olmazsa olmazların başında geliyor, kalite ve sürdürülebilirlik de üretimin olmazsa olmazlarıdır. İşte bu yüzden okul öncesinden doktoraya kadar eğitim sisteminin yol haritası bu çerçevede yeniden ele alınmalı ve önce okulda, sonra da hayatın her alanında bir yaşam biçimi haline getirilmeli mi yoksa her değişiklik sistemi daha da içinden çıkılmaz hale getiriyor deyip “aman böyle kalsın” mı diyelim?
■ Hormonlu notlara ve sınavlarda sadece bazı derslerden soru sorulmasına seyirci kalmaya devam mı edelim yoksa hep birlikte ayağa kalkıp “yeter artık” diye mi haykıralım?
Umut tacirliği
■ Sınavlar eşitlik mi sağlıyor yoksa haksızlık mı?
■ Herkese üniversite bir avantaj mı yoksa umut tacirliği mi?
■ Dileyen herkes üniversiteye başvurabilmeli ve tek netle üniversiteye girebilmeli mi yoksa tüm bölümlere baraj mı getirilmeli?
■ Eğitimde anayasal haklar nerede başlıyor nerede bitiyor? Doğru olan ne?
■ Herkese üniversiteye girme ve mezun olma hakkı tanıyarak gençlerimize iyilik mi yapıyoruz yoksa derin hayal kırıklıkları mı yaşatıyoruz?
■ Öğrencilerin yüzde 65-70’ini ilgi, yetenek, birikim ve hayalleri doğrultusunda erken yaşlarda mesleki eğitime yönlendiren dünyanın en gelişmiş ülkeleri mi hata yapıyor yoksa doğan her çocuğu üniversite kapısına yığan ve onları üniversite mezunu yapmak için her türlü barajı kaldırıp 180 soruda bir neti olanları bile üniversiteye alan biz mi yanlışta ısrar ediyoruz?
■ Tavşan ile kaplumbağayı yarıştırıp, hazırlık kurslarına her yıl 10 milyar doların üzerinde para harcatan ve sonuçta yüzde 90’ı mutsuz eden sistem mi doğru olanı yapıyor yoksa bu kaynakları daha iyi eğitim için harcayan ya da mesleki eğitime aktaran ülkeler mi ileriyi görüyor?
■ İnsan gücü planlaması ve istihdam odaklı eğitim çok önemli. Yani diploma vermekle iş bitmiyor, iş bulmaları, iyi bir ücret almaları, kendi alanlarında sağlam bir kariyer yapmaları ve mutlu olmaları için her adımı, her yönüyle düşünüp ona göre mi hareket edilmeli yoksa herkese diploma verip gerisi onlara mı bırakılmalı?
* Herkese diploma ülkeler için bir kazanç mı yoksa bir kayıp mı?
* Doğan her çocuk üniversiteye gidebilmeli mi yoksa kurallar sil baştan yeniden mi belirlenmeli?
Değişim neden şart?
■ Mesleklerin itibarını korumak için!
■ Mezunların ileride işsiz kalmamaları için!
■ Kaliten ve liyakatten taviz vermemek için!
■ Ebeveynleri mutlu etmek için!
■ Çocuklarımızın ve ülkemizin geleceği için!..
Özetin özeti: Doğan her çocuğu üniversite mezunu yapıp işsizlikten kıvrandırmak mı daha doğru yoksa herkesi ilgi, yetenek, hayalleri ve ülke ihtiyaçları doğrultusunda erken yönlendirmek mi? Umarız tüm bu soruların cevabını 2026’da bulabiliriz…
Sende Yorum yap