Ayaklı cüzdanların savaşı Kategorisi için haberler
Keşke endüstriyel futbolun sadece "tüketim" yönünü almayıp, üreten tarafından da biraz nasiplenseydik.
Keşke endüstriyel futbolun sadece "tüketim" yönünü almayıp, üreten tarafından da biraz nasiplenseydik.
Yapay zekâ uygulamalarına aşırı güvenin nasıl ortaya çıktığı, bu aşırı güvenin kısa ve uzun vadeli olası etkileri üzerinde durmayı gerektiriyor. Bu kapsamda son zamanda yapılan araştırmaların ortaya koyduğu bulgular, bu araçların bilişsel yükleri azalttığı, ancak insanın bilişsel süreçlere aktif katılımını kısıtladığı ve azalttığı için öğrenmeyi yüzeyselleştirdiği ve nihayetinde eleştirel düşünme becerilerinde zayıflamaya yol açtığına işaret ediyor. Bu nedenle öğrenme süreçlerinde üretken yapay zekâya yönelik aşırı bağımlılık ve güvenin karar verme, eleştirel düşünme ve analitik akıl yürütme gibi kritik bilişsel yetiler üzerindeki etkilerini anlamak son derece kritiktir. Özellikle eğitim sisteminde bu uygulamaların entegrasyonu ile önlem alınmadığında kısa ve uzun vadede nasıl etkiler oluşacağı üzerinde uzun uzun düşünmeyi gerektirmektedir.
Geçen hafta birkaç günlüğüne Silivri’deydim. İlçeyi şöyle bir dolaşıp vatandaşla ve esnafla sohbet etme imkânım oldu. Sorular sordum, şikâyetleri dinledim, sokakta gözlem yaptım. En çok dile getirilen sorun otopark meselesiydi. Silivri’de sokaklar âdeta kilitlenmiş. Araç park edecek yer bulmak neredeyse imkânsız. Motosiklet için bile alan kalmamış. Özellikle merkezi noktalarda tablo daha da içler acısı.
Bir fıkranın illa Karadenizli aksanı taklidiyle tekrar ettiğimiz bir son cümlesi vardır:
ABD Başkanı Donald Trump’ın cuma günü Azerbaycan Cumhurbaşkanı İlham Aliyev ile Ermenistan Başbakanı Nikol Paşinyan’ı bir araya getireceğine dair söylenti, hafta başında çıktı. Hatta ABD basınında yer alan iddiaya göre beklenen barış anlaşmasına imzalar da bu buluşmada atılacak. Taraflardan birinin buluşmayı teyit etmesi için iki gün geçmesi gerekti. Ermenistan Başbakanlık Sözcüsü Nazeli Bağdasaryan, çarşamba günü erken saatlerde Paşinyan’ın 7-8 Ağustos’ta ABD’yi ziyaret edeceğini duyurdu.
Roy ve Dorothy Lichtenstein’in Southampton’daki evindeki koleksiyon Bonhams’ta geçen hafta gerçekleşen müzayede ile satışa çıktı.
Gerçeğin öyle olmadığını bildiği halde insan niye kendini daha farklı konumda göstermek için bir senaryo yazar?
Türkiye’nin savunma sanayindeki son atılımları, hipersonik balistik füzeler Yunanistan’ı hepten gerdi… Yaşadıkları panikle ne dediklerini bilmez haldeler. Başbakanları Miçotakis verdiği son röportajda Yunanistan’ın hava gücünü ön plana çıkararak, Türkiye karşısında askeri alanda üstünlüğü ele geçirdiklerini savundu. Hani insanları, nesneleri olduğundan farklı gösteren baktığında cüce kendini dev sanır, dolayısıyla güldüren, eğlendiren lunapark aynaları vardır ya işte Miçotakis’in hali de aynen böyle bir durum...
Bugüne kadar sayısız Altınordu ve kulübün başkanı Seyit Mehmet Özkan yazısı yazdım. Özkan’a Altınordu’da yaptığı olağanüstü güzel işlerden ve başardıklarından dolayı “Deli ve Dahi” dedim.
Fenerbahçe’de ne yönetim ne teknik direktör Mourinho ne de futbolcular sokaktaki büyük bıkkınlığın ve kızgınlığın farkında değil...
Farkında olsalar dün Feyenoord maçında bu kadar plansız, sistemsiz, silik bir takım bizlere izlettirmezlerdi...
Her maça rakibin ne yapmak istediğini anlamak için oynamak yerine seyrederek başlayan, ancak soyunma odasında Mourinho anlattıktan ve ikazlarını yaptıktan sonra normale dönen bir Fenerbahçe bu sezon da vizyonda...
Teknik direktörün güçlü karakteri mi yoksa istekleri mi elini kolunu bağlıyor maçın başında herkesin anlayamıyoruz. Oysa her biri “yıldız” boyutunda. Her şeye direktif mi lazım. Çıkın oynayın... Şu ilk 45 dakikaları çöpe atma huyunu artık bir kenara bırakın...
Neyse... Aslında çok fazla hikayesi olmayan maç, Fenerbahçe için kabus gibi başladı. Çünkü yeterince agresif değildi Fenerbahçe. Hızlı değildi. Ve genç, dinç, hızlı, oynatmayan bir Feyenoord vardı karşısında.
Evet Feyenoord ciddi kayıplarla Fenerbahçe’nin karşısına çıkmıştı ama eksiklere rağmen oyun ezberine sadık bir takımdı... Kısacası bir sistem takımıydı... Ve hiç zorlanmadan güle oynaya istediklerini yaptılar. Hiçbir dirençle de karşılaşmadılar
Kanatları çelimsiz, merkezi verimsiz, santradan Feyenoord yarı sahasına geçmesi bile “olay” olan Fenerbahçe devreyi tek golle geride kapadıysa yatsın kalksın rakibinin gençliğine, tecrübesizliğine dua etsin...
İlk yarı takımda eh işte diyebileceğiniz tek bir Allah’ın kulu yoktu. Ama sahanın en kötüleri Ambarat - Fred ikilisi ile yanlarındaki Szymanski idi. Mourinho’nun en kıymetlisi Szymanski kendisiyle birlikte orta sahayı da göçtürdü.
Herkes en az iki değişiklik beklerken Mourinho aynı takımla ikinci yarıya çıktı. Oyun kalitesi yine yerlerdeydi ama hocanın motivasyon konuşmasıyla (!) Fenerbahçe istek ve arzusunu bir tık yukarı çekmişti. Önde baskıdan vazgeçen Feyenoord’u cılız ataklarla sıkıştırmaya başlamışlardı ki, Mourinho İrfan Can Kahveci ve Oğuz’u çıkarıp Semedo ve Duran’ı alarak başka bir oyun anlayışına geçmek istedi. Teknik kapasitesi yüksek ayaklar yerine, kaleye direkt giden ayakları tercih etti. Ama bu tercih pas bağlantılarını ister istemez aşağıya çekti.
Herkesin karalar bağlamak üzere olduğu bir anda Mourinho’nun Fred’i çıkarıp ısrarla sahada tuttuğu Amrabat’ın şapkadan tavşan çıkaran müthiş şutu geldi. Her şey Fenerbahçe’nin lehine dönmüş, Feyenoord moralmen dibe çökmüşken saçma sapan bir gol daha yiyerek evimizin yolunu tuttuk.
Aslında kimse merak etmesin... Bu yenilgiyle de paniğe kapılmasın. Çünkü Fenerbahçe’nin bu Feyenoord’u İstanbul’da elemesi o kadar da zor değil. Tam tersine elenmesi sürpriz olur. Ancak bu takım, mevcut kadrosu ve oyun anlayışı ile hangi hedeflere uzanır, taraftarına hangi başarıyı sunar orası şimdilik tartışılır. Fenerbahçe’de değişmesi gereken çok şey var.