Hazır mısınız? Çünkü gökyüzü bu hafta sizi köşeye sıkıştırıyor: “Aşkınla mı uğraşacaksın, işinle mi?” diye soruyor. Ama işin püf noktası şu: ikisini de aynı anda yönetmeniz gerekiyor. Kolay mı? Elbette değil. Ama zor da olsa, işte bu hafta gerçek gücünüzü göstereceğiniz yer burası.
1951 yılının sıcak bir yaz sabahı, Fransa’nın Pont-Saint-Esprit köyü güne kâbusla uyandı. İnsanlar ejderhalar gördüklerini anlatıyor, yılanların etlerini parçaladığını sanıyor, kimi pencereden atlıyor, kimi kendi bedenini kemiren görünmez yaratıklarla savaşıyordu. Bir köy, tek bir sabahın içinde, akıl ve hayalin sınırlarını aşan bir kargaşanın içine düşmüştü.
Türkiye’de üretime giren veya gelecek yıl girecek yeni modellerle ilgili haberler gelmeye devam ederken, mevcut üretimde de artışlar yaşanıyor. Nitekim Ocak-Ağustos döneminde üretim yüzde 4, ihracat yüzde 12 arttı.
Çoğu insan için ücretler üzerindeki vergi yükleri pek de hoş karşılanan bir konu değildir. Ücretler üzerinden alınan vergiler, çalışan açısından, alın teriyle kazandığı ücretin daha azı cebine girmesi; işveren açısından ise işe alım maliyetlerinin artması anlamına geliyor. Ama devletler açısından tablo farklı: OECD ülkelerinde toplam vergi gelirlerinin ortalama yarısı işgücü vergilerinden sağlanıyor.
2009 yılında, şu satırlarını okuduktan sonra bu kişinin yazdıklarını elimden bırakmadım:
Ölümsüzlük arayışı son yıllarda dünya liderlerinin de dikkatini çeken bir konu. Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin ile Çin Devlet Başkanı Xi Jinping’in, uzun yaşamın sırrı ve insan ömrünün uzatılması üzerine sohbetleri basına yansımıştı. İnsanlığın binlerce yıldır peşinde koştuğu bu hayal, sadece biyolojik ömrü uzatmakla sınırlı değil. Elon Musk’ın Neuralink girişimi ise bu hayalin farklı bir boyutuna işaret ediyor. Yaşlanmayla birlikte gelen unutkanlık, zihinsel yavaşlama ve hafıza sorunlarının önüne geçebilmek mümkün olabilir mi? Beyne yerleştirilecek cihazların, ilerleyen yaşlarda beyin fonksiyonlarını desteklemesi ve hafızayı güçlendirmesi, ölümsüzlük kadar iddialı olmasa da zihinsel gençliği koruma yolunda büyük bir adım olabilir.
Yeri geldikçe dile getirdiğim gibi sinemada, ekranda, sahnede kadın karakterlerin hikâyelerinin az anlatılıyor olmasıyla ilgili hep bir şikâyetim var. Hani çok klişe bir cümle vardır; röportajlarda sıkça kurulur; “Herkes kendisinden bir şey bulacak”. Ben bulamıyorum işte. Hâlâöyle dünyalar kuruluyor ki kadın fon perdesinden hâllice, karakter demeye dilim varmıyor.
Voleyboldan sonra basketbolda da Millilerimiz çıktıkları finallerin son bölümlerinde nefesleri yetmediği için ikincilikle yetindiler.
Bizlere turnuvalar boyunca heyecan dolu karşılaşmalarla yaşattıkları için sonsuz teşekkürlerimizi gönderiyoruz.
İyi ki varsınız 12 Dev Adam.
Bu ülkeye başta voleybol olmak üzere salon sporları çok yakışıyor.
Futbola yapılan yatırımların çok daha küçük bir kısmıyla dünyanın tozunu attırabileceğini defalarca kere ispat ettiler.
Diğer tarafta konu futbola geldiğinde işlerin nasıl değiştiğini hem milli takım hem de kulüp takımları ölçeğinde tekrar tekrar yüzleşiyoruz.
Milli araya teknik direktörsüz giren Fenerbahçe nihayet geçen hafta kararını vererek Trabzonspor karşılaşmasına Tedesco ile çıktı.
Sahada da ilk defa forma giyen Ederson ve Kerem Aktürkoğlu vardı.
Her şey için kuşkusuz çok taze ancak Fenerbahçe’nin oyununda giden teknik direktör Mourinho’nun izleri olmayı sürdürüyordu.
Bunu şöyle özetleyelim; Fenerbahçe, pozisyon alış ve yerleşim şekliyle pas kalitesi üst üste oturmadığı, oyuncuların kilit pas vermede ve oyunu açmada her seferinde eksik kaldıkları için rakibe karşı üstünlük sağlamada büyük sorun yaşamaya devam ediyor.
Bunun bir teknik direktör mü yoksa oyuncu “kalitesi” sorunu mu olup olmadığını sezon sonuna kadar tartışmayı sürdürürüz, önceki yıllarda yaptığımız gibi.
Fenerbahçe yönetimleri de teknik direktör kıyımına devam ederler.
Mourinho zamanında “Fenerbahçe hücuma çıkarken neden ağırkanlı davranıyor, hızlı hareket etmiyor” sorusu her karşılaşmanın merkezindeydi.
Dün Trabzonspor karşısında da Fenerbahçeli oyuncuların yavaşlıkları, önlerindeki geniş alana atak yapmada isteksizlikleri yine göze çarptı.
Diğer tarafta etkili alana gönderilen topların sürekli rakip savunma tarafından kesintiye uğraması, ağırkanlı atak organizasyonu ile birleşince Fenerbahçe’nin etkinliği ortadan kalktı.
Oysa özellikle Trabzonspor bir kişi eksildikten sonra oyunu rakip alana yığan ve neredeyse tek kale ve yarıda oynamaya çalışan bir Fenerbahçe vardı.
Trabzonspor kalesini bombardıman etti bu süre içinde oyuncular.
929 şut isabeti bir bakıma maçın da özeti niteliğindeydi.
Buna Onana’nın yaptığı 8 kurtarışı da ilave etmemiz doğru ve anlamlı olur.
Yine fikir vermesi bakımından Talisca’nın yukarıdaki sayısal verilerle ilişkili olarak 25 şut ve isabet oranı ile öne çıktığı not olarak eklemeliyiz.
Bunların hiçbirinden Fenerbahçe takım halinde bir sonuç alamadı.
1-0’lık skorun bu tarafından bakıldığında fazlasıyla eksik kaldığını söyleyebiliriz. Yani oyun ve skor bakımından daha farklı bir Fenerbahçe izlemeliydik.
Olmadı.
Hatta haklı olduğu pozisyonlarda dahi yorumlar Fenerbahçe’nin aleyhine yapıldı.
Bunun tamamen psikolojik olduğunu anlamak gerekiyor.
Trabzonspor’un faul gerekçesiyle iptal edilen golü yine futbol kamuoyunu tartışma cephelerine böldü.
Oysa maçın sonucu 1-0 değil de mesela 3 hatta daha yüksek skorla bitmiş olsaydı; bu pozisyon yine tartışılacaktı ancak bol gol her iki tarafa başka şekillerde etki edecekti.
Fenerbahçe bu fırsatı kaçırdığı gibi eliyle tartışma motivasyonunu Trabzonspor’a hediye ettiğini belirtmeliyiz.
Hatta karşılaşmanın son 7-8 dakikalık bölümünde acemice hatalarla gol yemek için sanki özel çaba harcadığı hissinin dışarıdan fark edildiğini söyleyebiliriz.
Form tutması gereken çok sayıda oyuncu var takımda.
Fred öylesine merkezi ve önemli bir bölgede görev yapıyor ki formsuz olmasına bir maç bile imkan yok aslında. Oysa değil bir karşılaşma, neredeyse sezon boyunca futbolcunun ortalamayı aşamadığını görüyoruz.
Az önce ismi geçti; Talisca…
Hem sorumluluk alıyor, adam eksiltiyor hem de rakip kaleyi şut bombardımanına tutuyor!
Ama…
Bağlaçtan önceki tüm sözler anlamını ve değerini yitiriyor.
Göztepe maçında penaltı kaçırdı.
Dün skoru artıracak fırsatları cömertçe harcadı.
İrfan Can! Bakalım ne zaman o etkin oyuncu profiline tekrar dönecek?
En Nesyri. Fikret Kızılok’un şarkısındaki gibi “inişlerim çıkışlarım, o kendimden kaçışlarım, gidişlerim dönüşlerim, içimdeki sır; o kısır döngülerim…”
Fenerbahçe o kadar sansasyonel transfere karşın hala hazır bir görüntü veremiyor.
Bir de üzerine Yönetim sorunu ile uğraşıyor.
Şimdi yine “bu sene Fenerbahçe’yi şampiyon yapacaklar” algısı devreye sokulacakmış gibi bir hava doğdu karşılaşma sonrasında.
Bakalım tüm bunların içinden ne kadar hasar almadan yola devam edecek?
Fenerbahçe yeni hocası ve sistemiyle sahadaydı. Lige iyi başlayan Trabzonspor geçen seneden gelen sisteminin yanı sıra savunmasını da toparlamıştı.
Sarı-lacivertliler Tedesco ile etkili ve önemli bir başlangıç yapmak istiyordu. Trabzonspor ilk bölümlerde rakibine izin vermedi. Dengede giden bir oyun vardı.
Geçiş hücumu yakalayan Trabzonspor aradığı fırsatı yakaladı. Onuachu golü buldu. VAR incelemesi ve Skriniar’a faul tespiti sonrası gol iptal edildi.
Birkaç dakika sonra da Okay sert müdahalesi sonrası kırmızı kartla oyun dışı kaldı. 20. dakikadan itibaren eksik oynayan konuk ekip savunmada beşli şekilde dizildi. İlk yarının sonuna kadar da fena getirmedi.
Mustafa çıkarken topu kaptırdı. Rakibini dengesiz yakalayan sarı-lacivertli takım Nesyri’nin 45’teki golü ile devreyi 1-0 önde kapadı. Bordo-mavililere gol gerekse de savunmada yapılacak bir hata maçı koparabilirdi. Bu yüzden rakibinin hata yapmasını bekliyordu.
Gelen ataklara da direniyordu. 49’da Nesyri’nin şutu direkten içeriye düşse de topun tamamı çizgiyi geçmemişti. İki teknik adam da hamlelerini yaptı. Trabzonspor oyunu kanatlara çekmeye çalıştı ve son bölümlere doğru da risk almaya başladı. 82’de İrfan Can’ın vuruşunda savunmadan da seken bir top direğe takıldı.
Trabzonspor maç boyu beklediği anı son bölümlerde iki kez yakalasa da sarı-lacivertli savunma gol fırsatı vermedi ve kazanan taraf ev sahibi oldu.
Turgut Cansever Müslümanın Varlık telakkisini içselleştirmiş ve doğal bir akış içerisinde mimari eserlerine yansıtabilmiş, yazdıklarıyla ve eserleri üzerindeki tartışmalarla bu yansıma üzerine önemli bir yazın ve birikim oluşturabilmiş nadir mimarlarımızdan biriydi. Aslında mimar tanımlaması yetersiz kalır Cansever için. Turgut Cansever bir aydın ve filozoftu. Akif Emre, Aliya İzzetbegoviç için devlet adamlığından önce düşünce adamlığını öne çıkartır ve devlet adamlığı ile tarih sahnesine çıkmasaydı da bir düşünce adamı olarak önemli katkılarıyla yine tarih sahnesinde olacağına özellikle vurguda bulunurdu. Aynı şey Cansever için de geçerlidir. Mimari te’lifleri olmasaydı da bir Müslüman hassasiyeti ile röportajlarında, yazdıklarında, sohbetlerinde şehre, insana ve yapılara dair bakışının derinliği ve bu bakışı hayatın tamamını kuşatacak şekilde yorumlayabilmesi onu yine ülkemizin düşünce tarihinde öne çıkartacak ve önemli bir yer verecekti.