Sultanahmet Meydanı’ndaki Alman Çeşmesi, her ne kadar Sultan II. Abdülhamid’e bir şükran hediyesi olarak yaptırılmış gibi görünüyorsa da gerçekte Almanya’nın Müslümanlar üzerinde hamilik rolüne soyunmasının ve II. Wilhelm’in, bir imparator olarak spina üzerine anıt diktirmeye hakkı olduğunu düşündüğünün göstergesidir
İsrail’in İran’a karşı cuma sabahı gerçekleştirdiği saldırıda Devrim Muhafızları Komutanı Hüseyin Selami, Genelkurmay Başkanı Muhammed Bagari ve önde gelen 6 nükleer fizik uzmanı yatak odalarında nokta atışıyla öldürüldü. Natanz nükleer tesisi ile kritik füze merkezleri vuruldu. İran’ın karşı saldırıda kullandığı dronlar yolda düşürüldü.
Yaklaşık bir yıl önce Kadıköy’de davetliler önünde kurulan nikah masasında, partnerinin ayağına ilk basan Jose Mourinho olmuştu.
Dolayısıyla taraflar arasındaki akdi resmiyete döken belge, Portekizli teknik direktöre teslim edilmişti.
“İyi günde, kötü günde, bir yastıkta” söylemi, lig sona erdiğinde Ali Koç’un 7. yılında başarısızlığın ve mutsuzluğun belgesi olarak medyanın gündemine oturdu.
Galatasaray 5. yıldızı takınca duygusal başlayan ve uzun yıllara dayanması temenni edilen izdivaçın bittiği düşünüldü. Camia mutsuz ve öfkeli, oyuncu grubu Portekizli hocanın tavırlarından rahatsız, başkan Ali Koç ise son seçimde kendisine rakip olan Aziz Yıldırım’ın “Mourinho” kozuna sahip çıktığı için pişman ve mutsuzdu.
Oysa ne fedakârlıklarda bulunmuş ve zorluklara göğüs germişti başkan!
Teşbihte hata olmaz. Sayın Koç alınmasın. Fenerbahçe ile Mourinho arasında atılan imzaya tanıklık edenlerin unuttukları bir şey vardı; o da nafaka!
Kimi 15, bazısı 16 milyon euro diyordu. Kendi dilimizden söyleyeyim; kimi 660 milyon, öteki 705 milyon TL diyordu!
Yani Mourinho’nun yüzüğünü atması ve yeni maceralara yelken açıp ömür boyu refaha kavuşmasını sağlayacak tazminatının karşılığı.
Aklıma 90’lı yıllara damgasını vurmuş Nilüfer’in “Böyle ayrılık olmaz” şarkısı geldi. Doğru, olmuyormuş.
Bugün Fenerbahçe kulübü ile Mourinho arasında da “duygusal” bir ilişki hikayesi kurgulanıyor.
Medya üzerinden verilmeye çalışılan mesajla, 15 gün önce bitme aşamasına gelen izdivaç “Bir daha deneyelim, birbirimizden iyisini mi bulacağız?” söylemleri ile kurtarılmaya çalışılıyor.
Her ilişkide pişmanlıklar ve hatalar vardır. Bu aile içi sorundur. Lakin milyonlarca insanı ilgilendiren bir camia iseniz, neden çark ettiğinizi dürüstçe anlatmak zorundasınız.
Geçen sezonu yaşanmamış saymak, sarı-lacivertli taraftarın çektiği çileyi, uğradığı hayal kırıklığını ve tükenen umutlarını görmezden gelmek, sorumlu yöneticilik anlayışı ile bağdaşmaz.
Bu zoraki birlikteliğin sahada kaybederken masada kazanan Mourinho dışında kimseyi mutlu edeceğini düşünmüyorum.
İzmir altılısının ikinci ayağındaki rakibi Neverlanda oranla üç kilo avantajına sahip Karizmatiki birinciliğe yakın görüyorum. Havza Aslanı bu ayakta bir üçüncü at düşünenlere önerim. Günün sürprizi olarak ikinci ayaktaki Noble Fireyı tavsiye ederim. Herkese bol şanslı bir gün diliyorum.
Başlıkta bir hata yok, hemen anlatacağım. Deyim aslında “Yanlış hesap Bağdat’tan döner” şeklinde ifade edilir. Ancak konu İran olunca, yanlış bir algı yaratmamak için başlığı ve deyimi konumuza uyarladım. Malum, İsrail ile İran arasında kimilerine göre gerilim kimilerine göre de bir savaş yaşanıyor. Çatışma olduğu kesin. Taraflar arasında resmen savaş ilan edilmese bile fiili bir savaşın yaşandığı da öyle...
İsrail, düzenlediği son operasyonla İran’daki önemli nükleer ve askeri tesisleri hedef aldı.
Eğitimde boşa kürek çekmeye, birbirimizi kandırmaya, olup bitenleri görmezden gelmeye daha ne kadar devam edeceğiz?
“Savaş, politikanın başka araçlarla sürdürülmesinden başka bir şey değildir”
Teknik direktörler çizgi kenarında taktik verirken, başkanlar ekranlarda demeç yarışına girerken ve futbolcular manşetleri süslerken, perde arkasında kalan bir figür sessizce işini yapıyor: Sportif direktör. Kimileri için bir yöneticiden fazlası; kulübün aklı, pusulası. Kimileri için fazla lüks bir pozisyon.
Futbolun günbegün büyüyen rekabetinde sahada gördüğümüz kadar sahne arkasında da büyük bir oyun oynanıyor. Teknik direktörler çizgi kenarında taktik verirken, başkanlar ekranlarda demeç yarışına girerken ve futbolcular manşetleri süslerken, perde arkasında kalan bir figür sessizce işini yapıyor: Sportif direktör.
Kimileri için bir yöneticiden fazlası; kulübün aklı, pusulası. Kimileri içinse hâlâ ne iş yaptığı net olmayan, fazla lüks bir pozisyon. Bu belirsizlik, özellikle Türkiye’de sportif direktörlüğün neden tam anlamıyla işlevsel hale gelemediğinin de ipuçlarını veriyor.
Avrupa’da ise tam tersi... Başarılı kulüplere baktığınızda, hepsinin ardında işini bilen, vizyon sahibi, analitik düşünen, kriz yöneten ve sistem kuran bir sportif direktör çıkıyor. Onlar sahada veya kamera önünde değil, ancak oyunun büyük resmini çizip bugünün futbolunda başrolü sessizce oynuyorlar.
Bilgisayarda futbol menajerlik oyunu meraklılarının en sevdiği bölümdür transfer. Birçok kişi oluşturdukları takımın maç yapmasından değil transfer dönemindeki heyecandan beslenir. Kısacası oyunun zevki orada çıkar.
Gerçek futbolda da taraftar için yeni sezona umutlu girmek adına transfer dönemi hareketli geçer. Medyada ve sosyal medyada takımları için adı geçen oyuncuları birer futbol uzmanı edasıyla yorumlarlar. Bu işi iyi bildiklerini düşündükleri kişilerin yorumlarını kutsal birer fikirmiş gibi savunurlar. “X mutlaka alınmalı”, “Ne işi var Y’nin bu takımda” en çok kullanılan klişelerdir.
İşin daha ilginç tarafı, yine aynı “uzmanlardan” etkilenerek sezonun belli bir bölümünde, “X yerine bizim genç takımdan Z’yi niye oynatmıyoruz?” diye hesap sorarlar. Taraftarlığın aslında en güzel yanıdır bu. Akla yakın olma gibi bir derdin olmaması. Ne var ki taraftarı yönlendiren yorumcu olarak adlandırdığımız kişilerin rasyonel olması gerekir. Bizde ise taraftarın önemli bir kısmının yorumculardan daha rasyonel davrandığını görebilirsiniz. Ne acı!
Spor yorumculuğu Türkiye’de erozyona uğrayan mesleklerden birisi. İşini doğru yapanlar tabii ki var. Ancak kim olduğunu bilmediğimiz, nasıl o mikrofonu elde ettiğini bilmediğimiz kişiler, toplumu kendi hastalıklı yorumlarıyla zehirliyor. Bunu yaparken kullandıkları saldırgan dille şiddeti körüklüyorlar.
Bu köşede de her zaman belirttiğimiz gibi zaten Türkiye’de futbol piyasası sıkıntılı. Batan ya da batırılan kulüpler, şüpheli mali hareketler, yöneticilerin kullandığı kirli dil vesaire vesaire. Ancak buna dikkat çekmesi gereken grubun önemli bir kısmının reyting derdinde bilimden ve rasyonellikten uzak yorumları. Bunlara rağmen ülke futbolunda zaman zaman güzel şeyler oluyorsa bunu kurumlara değil kişilere borçluyuz.
Yönetenleri denetleyecek bir medya sistemi oluşturmadığımız sürece sorunların çözülmesinde bir küçük adım atmak bile mümkün değil.